Iστοριογραφία (ΥΑΕΦ 146)

Eισαγωγή στην επιστήμη της ιστοριογραφίας και στον Ηρόδοτο ως ιστορικό («πατέρα της ιστορίας» ή καλύτερα, της ιστορίας και εθνογραφίας, δηλ. της "ολιστικής ιστορίας") και ως συγγραφέα. 

• Εισαγωγή στις αρχές και τις μεθόδους της ηροδότειας ιστοριογραφίας˙ η ιστορία ως «ξένη χώρα» (‘The past is a foreign country; they do things differently there’, κατά τον βρετανό συγγραφέα L. P. Hartley) και η αναζήτηση του “τί συνέβη πραγματικά” (κατά τον Leopold von Ranke): α) K. J. Dover (άρθρο περί της πρωτοτυπίας του Ηροδ.),[1] β) J. Bakker (άρθρο για τη σημασία του όρου απόδεξις [= παραστατική επιτέλεση/ επίδειξη/ performance],[2] γ) A. Momigliano (άρθρο για τον Ηρόδ. και Θουκυδίδη)[3]

• Επιλεγμένα χωρία (από το πρωτότυπο) από τον Ηρόδοτο

α) Προοίμιον-η αλυσίδα μυθικών αρπαγών-Κροίσος και οι Μερμνάδες: 1.1-1.7.1

β) Η γυναίκα του Κανδαύλη και ο αισθητικός ενθουσιασμός: 1.8.1- 1.14.1 (άρθρο της Vivienne Gray˙[4] μτφ. του επεισοδίου από τον Δ. Μαρωνίτη)[5]

γ) Σόλων και Κροίσος: 1. 29-34, 86-90 [μόνο από μτφρ.] (μτφρ. Δ. Μαρωνίτης)[6]

δ)Η Μάχη του Μαραθώνος: 5.100-102, 105˙ 6. 109-110 (με σχόλια του D.A. Russell)[7], 6.111-117

ε) Οι Πέρσες συγκρίνουν πολιτεύματα: 3.80-82 (με σχόλια του Russell)[8]

z) Οι μνηστήρες της Αγαρίστης: 3.6.128-131 (με σχόλια του Russell)[9]

η) Η Ναυμαχία της Σαλαμίνος: 8. 60Α-64, 70, 83

θ) Εθνογραφική φαντασία στον Ηρόδοτο (mirabilia & exotica):

i) Οι Υπερβόρειοι: 4. 32-35 (με σχόλια του Russell)[10]

ii) Οι γάτες στην Αίγυπτο και οι κροκόδειλοι [μόνο από μτφρ.]: 2.66-67 & 2.68.3-69

*iii) Παράδοξα στην Ινδία: 3.102-105

iv) Μονόφθαλμοι Αριμασποί: 3. 115-116

*v) Σκύθες: 4.8-10.

ι) Πρόσθετα κείμενα (υποχρεωτικά)

i) Θουκυδίδης Α. 73.3-5 (περί Μαραθώνος και Σαλαμίνος)

ii) Πλούταρχος, Θεμιστοκλής (Βίοι Παράλληλοι) 11.2-11.5

* iii) Hρόδοτος 3.38 (ο ανθρωπολογικός νόμος του Ηροδότου)

iv) Ηρόδοτος 9.4-5 (οχλοκρατική αυτοδικία [λιντσάρισμα] στην Αθήνα μετά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος, 479 π.Χ.)

[1] ‘The originality of the first Greek historians’, στο The Greeks and their legacy, volume II: Prose literature, history, society, transmission, influence’, Oxford, 1988, σ. 38-44.

[2] ‘The making of history: Herodotus’ Histories Apodexis’, στους Bakker et al., Brill’s companion to Herodotus, 2002, σ. 3-32.

[3] The classical foundations of modern historiography (Berkeley, CA, 1990), σ. 29-53.

[4] ‘Herodotus and the rhetoric of otherness’, AJPh 116.2 (1995), σ. 185-211.

[5] Ηρόδοτος Οκτώ νουβέλες και τέσσερα ανέκδοτα, εισ., μτφ. και πέντε δοκίμια, β′ έκδ., Αθήνα, 2001, σ. 20-31.

[6] Μαρωνίτης, ό. π., σ. 32-45.

[7] Αn anthology of Greek prose, ed. & intro., OUP, repr. w. corr., 1991, σ. 17-18.

[8] Russell, ό. π., σ. 10-14.

[9] Russell, ό. π., σ. 18-21

[10] Russell, ό. π., σ. 14-17.